कोही नहुनेको भगवान आफ्नो हुन्छ

अच्युत सिग्देल, न्युयोर्क

अमेरिकाको दक्षिणी राज्य आलावामालाई टोर्नेडो र हरिकेनले वर्षेनि दु:ख दिन्छ । हरेक वर्ष मानिसहरू सुरक्षित ठाउँमा घरवार सार्न वाध्य हुन्छन । यो वर्ष क्याथी लगायत धेरैको घर पनि हरिकेनले तहसनहस पार्यो। क्याथी बचेखुचेको सामान लिएर उनीहरू सर्दै थिए। नसकेपछि मुभिङ कम्पनीलाई सामान सार्न बोलाए ।
क्याथीले बोलाएको मुभिङ कम्पनीले कामदार माग गरेको थियो। हरिकेनले उजाडिएको रेष्टुराँको टिनएजर सेफ वाल्टर कार्रको ऑखा बिज्ञापनमा पऱ्यो । उस्ले चुनौति नै उठाएर भए पनि नयाँ काम शुरु गर्ने निर्णय गऱ्यो। मुभिङ कम्पनीमा गएर अन्तरवार्ता दियो । भोलीदेखि नै काममा बोलायो । घरबाट २० माईल दुरीको काम सामान्यतया नजिकै मानिन्छ, अमेरिकामा ।
नयाँ काम पक्का गरेर जब वाल्टर घर फर्कदै थियो । घर नजिकै पुग्दा आफ्नो कार जलेर भग्नावशेष भएको देख्यो । उसलाई फसाद पऱ्यो, अब के गर्ने ?
भोलीपल्ट बिहान छ बजेको काममा पुग्नु थियो। गुगल म्यापमा राउट सर्च गर्दा हिडेर पुग्न सात-आठ घण्टा लाग्ने रहेछ। भर्खर घरभाडा तिरेकोले ऊ टाट पल्टिएको थियो। बगलिमा कौडी थिएन। फ्रिज खोलेर आधा दर्जन अण्डा उमाल्यो। हार्ड ब्वाईल्ड अण्डा खाएर दुई/तीन घण्टा ऑखाको विष मार्यो । मध्यरातमा उठेर उ काम तिर पैदल लाग्यो । उ स्थानीय स्तरको धावक भएकोले दौडेरै समयमा पुग्ने हिसाव लगायो । जँगल र बुट्यान भएको बाटो र छाडा कुकुरहरूको डर थियो। प्राय: बाहिर मानिसहरू आफ्नो छिमेक भन्दा पर हिड्दै हिड्दैनन। नीलो वर्णको मान्छे आधारातमा हिड्नु परेकोले आत्मरक्षाको लागि किचन नाईफ लिएको थियो।

करिव चार घण्टा हिडेपछि ऊ थकित भयो। सडकको पेटीमा थचक्क बस्यो। राति खाएको अण्डा पचिसकेको थियो। प्यासले मुख सुकेको थियो। पसिनाले लगाएको लुगा भिजेको थियो। सड़क किनारमा शंकास्पद मान्छे देखेकोले राति गस्ति आएको पुलिसको नजर ऊमाथि पऱ्यो । साईरन बजाउँदै पुलिस आएर सोधखोज गर्यो । उस्ले आफ्नो कामको पहिलो दिन, गाडी बिग्रेकोले पैदल आएको कुरा सुनायो। पुलिस अचम्मित भयो । कोही नहुनेको भगवान आफ्नो हुन्छ भने झैं उसलाई लगेर एउटा वर्गर पसलमा गएर रोक्यो। पुलिसले उसलाई दुईवटा चिकेन बिस्किट र एक बोटल पानी किनिदियो।
वाल्टरको डिस्टीनेसन पुलिसको सीमा क्षेत्र भन्दा चार पॉच माईल अझै टाढा थियो। पुलिस ड्युटीमा भएकोले आफ्नो क्षेत्र छोडेर जान सकेन । वाल्टरलाई एउटा चर्चमा सुरक्षित राख्दै मेरो सिफ्ट सकिने बेला भयो। म तिमीलाई छोडी दिन्छु यही बसिराख भन्दै पुलिसले बिंदा लियो।

बिहानको पॉच बजिसकेको थियो। वाल्टरलाई अरूको भरोसामा बस्नु उचित लागेन । भर्खर खाएको विस्किट पानीको फुर्ति थियो – ऊ बाटो लाग्यो। क़रीब दुई माईल के हिडेको थियो। ड्युटी सकेर आएको पुलिसले उसलाई लिफ़्ट दियो। तिम्रो बारेमा मलाई मेरो साथीले भनेकोले म घर जॉदै गर्दा तिमीलाई छोडीदिन्छु भनेर आएको।

“पुलिस जनताको साथी हुन्छन”। पुलीसले उसलाई ड्रप गर्यो । जुन घरको सामान सार्नु थियो, उस्को घरपेटी तिनै क्याथी थिईन। पुलिस यतिकै त्यहाँबाट हिडेन। उसले क्याथीलाई भेट्दै भन्यो; “यो केटा २० माईल हिडेर तिम्रो काममा आउदै थियो। एउटा असल बच्चा हो। ह्याट्स अफ टु हिज डेडिकेसन एण्ड वोर्कहोलिक प्यासन । प्लिज टेक केएर हिम”। घरपेटीका ऑखा रसाए आफ्ना बच्चाहरू सरहको केटा यत्रो २० माईल हिडेर उस्को राहतको लागी आउनु उनलाई चमत्कार भए जस्तो लाग्यो। क्याथीले वाल्टरलाई भित्र डाकिन । ब्रेक फास्ट दिईन र थोरै न्याप (थकाई) मार्न भनिन। वाल्टरले मान्दै मानेन ।हैन म काम सुरू गर्छु भन्दै प्याकिङ मिलाउन थाल्यो । उस्को टिमका थप दुईजना साथी नआइपुग्दै उसले धेरै काम सकिसकेको थियो।
वाल्टरले दिनभरी फटाफट काम गर्यो । उनीहरूले निर्धारित समय भन्दा चाँडै नै काम सकाए। वाल्टरले एकछन घरपेटी क्याथीका बच्चाहरूसँग बास्केट बल खेल्यो । सबैसँग राम्रो सम्वन्ध बनायो। सॉझपख उस्लाई सँगै काम गरेको साथीले घर छोडी दिए।
भोलीपल्ट कामको रिभ्यूको लागी मुभिङ कम्पनीको म्यानेजरले क्याथी घरपेटीलाई फ़ोन गर्यो। क्यथीले वाल्टरको बारेमा बताउँदै गर्दा दुबै फोनमा रोए। क्याथीले वाल्टरको जलेको कार मर्मत गर्न २००० डलर लक्ष राखी वाल्टरको कहानी राखेर गो फण्ड खोलिदिईन । दुई चार दिनमा झण्डै १०० के( एक लाख डलर) खातामा जम्मा भयो। वाल्टर भाईरल बने ।
मुभिङ कम्पनीको सि ई योले यो कुरा थाहा पाए। आफ्नो कम्पनिको डेडिकेटेड कामदारसँग मिल्ने ईच्छा देखाए । वाल्टरको घर नजिकैको कफी शपमा भेट गरे । सिईओले आफूले चढेको फ़ोर्ट स्केप नयॉ गाडीको सॉचो वाल्टरलाई हस्तान्तरण गर्दै भने; “यो गाडी मलाई भन्दा तिमीलाई सुहाउँछ। यस्को हकदार म भन्दा तिमी बढी छौ”।
वाल्टरका ऑखा रसाएँ। सिसीओले वाल्टरको वुवा, आमा, परिवार, सँस्कार र विनम्रता प्रति कृतज्ञता जाहेर गरे ।

आफ्नो गाडीको आवश्यकता पुराभएकोले वाल्टरले क्याथीले संकलन गरेको पैसा लिन मानेनन। त्यो पैसाले वाल्टरको समाजमा गरिव बच्चाहरूको शिक्षा दीक्षा, ट्यूसन, कोचिङमा खर्च गर्ने निर्णय भयो। वाल्टरको कहानि सबै न्युज च्यानल र रियालिटी टिभीले लाईभ टेलिकाष्ट गरे। त्यसैले त भनिन्छ नि एक असल कर्मबीर मान्छे नै ईश्वरका असल सन्तान हुन।
अहिले क्याथीको परिवार र वाल्टर साथी बनेका छन्। एक आपसमा सामाजिक सद्भाव क़ायम राखेका छन्। समाजका दु:ख सुखमा साथ दिन्छन। त्यसैले भनेको होला – ‘प्रहार खानु तर हरेश नखानु’ ।