कोरोनाको महामारी चर्कदै गर्दा न्युयोर्क सहरमा ट्याक्सी चालकको काम गर्दै आएका राउल रोमेरोलाई माक्स लगाएर ट्याक्सी चलाउने कामलाई निरन्तरता दिंदा कोरोनाबाट सुरक्षित हुन सकिन्छ भन्ने लाग्यो । न्युयोर्कमा कोरोना संक्रमण फैलिन सुरु हुँदादेखि नै रोमेरोले न्युयोर्क सहरका सम्पूर्ण ट्याक्सी व्यवसायीको नियमनकारी संस्था “ट्याक्सी एण्ड लिमोजिन कमिसन” को प्रत्येक सुचना नछुटाई पढ्दै आएका थिए । अन्य थुप्रै ब्यवसाय र काम बन्द भए पनि ट्याक्सी एण्ड लिमोजिन कमिसनको ‘ट्याक्सी सेवा अत्यावस्यक भएको हुँदा थप सतर्कता साथ ड्राईभरले काम गर्नु’ भन्ने सुचना रोमेरोले पनि पढे । कोरोनाले न्युयोर्कमा महामारीको रुप लिंदै गर्दा रोमेरोले अत्यावस्यक सेवा अन्तर्गत पर्ने भनिएको ट्याक्सी चलाऊने कामलाई नियमित गर्ने भएपछि उनको छोरीले गाडी सफा गर्ने लाइजोल, सुरक्षाको लागि पंजा र माक्स पनि बाबुको लागि किनेर ल्याइदिइन् ।एकतिर कोरोना संक्रमणको चिन्ता अर्को तर्फ रोमेरोले हरेक महिना तिर्नै पर्ने ११ सय डेरा भाडा, ४ सय ४० डलर गाडीको मार्गेज, लायबिलिटी ईन्सुरेन्स ३ सय २० डलर, ट्याक्सी डिस्प्याच फि १ सय ५० डलर, पार्किङ फि १ सय २० डलर, फोन बिल र ६० डलर ईन्टर्नेट शुल्क गरेर हुने मासिक २ हजार १ सय नब्बे साथमा मेडिकल ईन्सुरेन्सको मासिक शुल्कको बोझ थायो । त्यसको अतिरिक्त दैनिक उपभोग्य बस्तु किन्नु त छँदैछ । महिनैपिच्छे तिर्नु पर्ने यिनै अनगिन्ती बिलहरुले रोमेरोलाई कोरोनाको केन्द्र बिन्दु शहरमा कोठा भित्र सुरक्षित राख्न सकेन ।त्यो महामारीमा पनि ट्याक्सी चलाएर जिबिका चलाऊने सोच अनुसार रोमेरोले आफ्नी ३२ बर्षीया पत्नीलाई भने “न्युयोर्क शहरमा ट्याक्सी चलाऊनु मेरो काम हो । हाम्रो सिंगो परिवार त्यही काममा निर्भर छ” । रोमेरोले पंजा र मास्क लगाएर कामलाई नियमिता दिए ।
अहिले उनी बिरामी छन् । उनकी ३२ बर्षीया पत्नी स्याण्ड्रा पनि बिरामी छिन् । उनको जेठी छोरी ज्वाँई पनि बिरामी छन् । अहिले राऊल रोमेरो काम गर्ने अवस्थामा छैन । अप्रिलको पहिलो हप्ता पुरा हुन लाग्यो उनीसँग कोठा भाडा तिर्ने पैसा पनि छैन । ब्रोंक्सस्थित साँघुरो अपार्ट्मेन्टमा परिवारका साथ बसोबास गर्दै आएका राऊल अहिले कोरोना सुरु भै सक्दा पनि जोखिम लिएर काम गरेको पुराना दिन सम्झने कोशिस गर्छन् । कोरोना संक्रमण न्युयोर्कमा सुरु हुँदै गर्दाको सुरुवाती दिनमा राऊल ट्याक्सी ब्यबसायमा निकै ब्यस्त थिए । थुप्रै ट्याक्सी र उबर थन्किएका थिए तर राऊलको रफ्तार ब्यापक थियो । अस्पतालमा कोरोनाका संक्रमितको चाप बढ्दै थियो अनि शहरमा डाक्टर र नर्सको ब्यस्तता पनि बढ्दै थियो । तिनै ब्यस्त डाक्टर र नर्सलाई घरबाट अस्पताल र अस्पतालबाट घर गराउन पाएको राऊलले त्यतिबेला आफुलाई एउटा “हिरो” जस्तो महसुस गरेका थिए । महामारीको समय यस्तो सेवाको काम गर्न पाएकोमा राऊल गौरवान्वित थिए । उनले त्यतिबेला पेसेन्जरमात्र बोकेनन्, सिनियर सिटिजनको घर घरमा ग्रोसरी पुर्याउने सेवा समेत गरे । बिस्तारै बिस्तारै राऊलको ट्याक्सीमा अस्पताल जाने बिरामी पनि चढ्न थाले । अस्पताल जाने कतिपय पेसेन्जरले आफु कोभिड -१९ टेस्ट गर्न अस्पताल जान लागेको बताएका थिए । राऊलको सानो “टोयटा क्याम्री” गाडी चढ्ने पेसेन्जर कतिपयले जोड जोडले खोक्ने गर्दथे । गाडी भित्र खोक्ने कतिपय ग्राहक कतिले मुख छोपेर खोक्थे भने कतिले मुख नछोपी खोक्थे । राऊल आफु मास्क लगाउँथे, पंजा लगाउँथे तर पेसेन्जर कतिपयले मास्क नै लगाउदैन थिए ।
अहिले राऊल कोठामा बसेर गत मार्च १४ तारिकका दिन उनको ट्याक्सी चढने सबै ग्राहकको अनुहार र घटना सम्झिने कोशीसमा छन् । राऊललाई अहिले कुन ग्राहकले कोरोना सारेको हो त्यो पनि प्रष्ट अनुमान छ । उनी सम्झिन्छन्; “एक जना ग्राहकले उनलाई आफु कोभिड -१९ पोजेटिभ भएको र अस्पताल जान लागेको भन्दै जोड जोडले खोक्दै थिए । पछाडि बसेर खोकेको पेसेन्जरको छिटा राऊलको सिटको पछाडिसम्म परेको अनुमान पछि राऊलले आफ्नो ज्याकेटको हूड उचालेर टाउको छोपेको उनी बातउँछन् । न्युयोर्क सिटीका ड्राईबरलाई आफ्नो पेसेन्जर अस्विकार गरेर बाहिर निकाल्न मिल्ने अधिकार छैन । २० मिनेट मात्र टाढा जाने ती ग्राहक बोकेको ४ दिन पछि राऊल बिरामी परे । राऊलसँग ज्वरो नाप्ने थर्मोमिटर पनि थिएन । राऊललाई निकै गार्हो हुँदै थियो । उनकी पत्नी स्याण्ड्राले लसुन र अन्य मसला भएको तातो- तातो सुप कर गर्दै खुवाउन थालिन् । राऊलको शरिरको तापक्रम बृद्धि हुँदै थियो ।पत्नी स्याण्ड्राले उनलाई कोठा बाहिर जान दिईनन । स्याण्ड्राले सिटी हट लाईनमा फोन गरिन र आफ्नो पतिको सबै लक्षण बताईन् तर उताबाट जवाफ आयो कि “अहिले अस्पताल प्याक छ घरमा नै आराम गर्नु” ।
अहिले पत्नी स्याण्ड्रा, जेठी छोरी, ज्वाँई सबै बिरामी परेका छन् । उनीहरु सबै आफ्नै घरमा आराम गर्दै छन् ।अमेरिकी नागरिक राऊलको परिवार ४० बर्षदेखि ब्रोंक्समा बसोबास गर्दै आएको छ । राऊल लगातार अनइम्प्ल्वाईमेन्ट दाबी गर्ने सोचमा डिपार्ट्मेन्ट् अफ लेबरको वेब साईटमा ट्राई गर्दै छन् । तर कहिले सिस्टमले काम गर्दैन कहिले फोन गर्न खोज्यो फोन लाग्दैन । अब उनीहरुको आशा सरकारले पठाउने प्रतिब्यक्ती १२ सय डलरको प्याकेज अन्तर्गत आउने २४ डलर हिसाब गर्दै कुरेर बसेका छन् ।
(यो आलेख वासिङ्टन पोष्टबाट उल्था गरेका हौं)