१६ असोज, पेरिस । रासस–एएफपी ।
पेरिसका सबैले चिनेका अली अकबर अब ७३ वर्ष पुगेका छन् । उनी फ्रान्सेली राजधानीका अन्तिम समाचारपत्र हकर हुन् । उनी सेन्ट–जर्मन–डेस–प्रेसका क्याफेदेखि ल्याटिन क्वार्टरका गल्लीसम्म हरेक दिन समाचारपत्र बेच्दै हँसिला हेडलाइन चिच्याउँदै हिँड्छन् ।
‘फ्रान्स राम्रो हुँदै गइरहेको छ ?’ वा ‘(एरिक) जेम्मुरले इस्लाम धर्म परिवर्तन गरे ?’ जस्ता रमाइला हेडलाइनसहित उनी भीड आकर्षित गर्छन् । लेफ्ट बैंकका बुद्धिजीवीदेखि पर्यटकसम्म सबै उनको उपस्थिति देखेर मुस्कुराउँछन् । २० वर्षदेखि उनलाई चिन्ने एक वेट्रेस अमिना किसी भन्छिन्, “यदि अली देखिएनन् भने पर्यटकहरूले उनी कहाँ छन् भनेर सोध्छन् ।”
– कठिन जीवन र साहस –
फ्रान्सका राष्ट्रपति इमानुएल म्याक्रोनले अली अकबरलाई ‘फ्रान्सप्रति समर्पित सेवाको’ मान्यतामा चाँडै राष्ट्रिय योग्यताको क्रममा नाइट उपाधि दिने घोषणा गरेका छन् । अकबर आफैँलाई यो अप्रत्याशित लागेपनि ‘मलाई लाग्छ यो मेरो साहस र कडा मेहनतको कदर हो’ भनी प्रतिक्रिया दिए । गोल चश्मा, नीलो ज्याकेट र ग्याभ्रोचे टोपीसहित परिचित देखिने अकबर मुख्यतया ले मोन्डको प्रतिलिपि बेच्छन् । २० वर्षको उमेरमा पाकिस्तानबाट गरिबीबाट बच्न फ्रान्स आएका उनले सुरुमा रेस्टुरेन्टमा नाविक र भाँडा माझ्ने काम गरे । पछि हास्यकार जर्ज बर्नियर (प्रोफेसर चोरोन) सँग भेट भएपछि उनलाई हारा–किरी र चार्ली हेब्डो बेच्ने अवसर मिल्यो ।
जीवनमा धेरै कठिनाइ भोगेका अकबर केही समय घरबारविहीन पनि बने । आक्रमणको सामना गर्नुपरे पनि उनले कहिल्यै हार मानेनन् । उनका कान्छा छोरा शाहाब भन्छन्, “म बुबाप्रति गर्व गर्छु, उहाँ हाम्रो परिवारका लागि मात्र नभई पेरिसकै लागि प्रेरणा हो ।”
– हेडलाइनमार्फत हास्य –
सन् १९७० दशकमा उनले सेन नदीको लेफ्ट बैंकमा समाचारपत्र बिक्री गर्न थाले । प्रतिष्ठित साइन्सेज पो विश्वविद्यालय अगाडि उनले पूर्वप्रधानमन्त्री एडवर्ड फिलिप लगायतका विद्यार्थीहरूसँग भेटघाट गर्दै फ्रान्सेली भाषा सिके । सन् १९८० को दशकबाट उनले मानिसलाई हसाउन उदार हेडलाइन सिर्जना गर्न थाले । “म मानिसलाई खुसी बनाउन चाहन्छु, त्यसैले रमाइला समाचार बनाउँछु”, उनी भन्छन् ।
तर आजकल राम्रो जोक ल्याउन कठिन भएको उनी स्वीकार गर्छन् । “सबै कुरा यति गडबडी छ”, उनले हाँस्दै भने ।
– निरन्तरता र प्रेरणा –
एक महिनामा एक हजार युरो पेन्सन पाउने अकबर अझै पनि हरेक दिन दिउँसो ३ बजेदेखि राति १० बजेसम्म सडकमा निस्किन्छन् । सुरुमा उनी दैनिक १५०–२०० प्रतिलिपि बेच्ने । अहिले औसतमा ३० प्रतिलिपि मात्र बेचिन्छ । “जबसम्म ऊर्जा छ, म काम गर्दै जानेछु—म मरेसम्म पनि”, उनले ठट्यौली गर्दै भने । एक क्याफेमा नियमित ग्राहक ३६ वर्षीया अमेल घाली भन्छन्, “अली साँच्चै प्रेरणादायी छन्, डिजिटल युगमा पनि उहाँजस्ता व्यक्तिलाई देख्न पाउनु सौभाग्य हो । दुर्भाग्यवश, हाम्रा बच्चाहरूले कफीसँगै समाचारपत्र पढ्ने आनन्द अनुभव गर्न पाउँदैनन् ।”
अली अकबर आज केवल पेरिसका अन्तिम समाचारपत्र हकर मात्र होइनन्, बरु कठिनाइलाई साहस, हास्य र सकारात्मक ऊर्जा मार्फत जित्ने जीवित प्रतीक बनको छन् ।